BRUKSELKI

Prawidłowy rozwój

Jeśli chcecie miło spędzić czas ze swoim dzieckiem  i jednocześnie sprawdzić czy Wasza pociecha rozwija się prawidłowo, zwróćcie uwagę podczas zabawy czy:

- Wasz 3-latek        

• W sferze rozwoju ruchowego:  stawia kroki do tyłu, stoi 2 sekundy na jednej nodze, ubiera się i rozbiera z pomocą dorosłego, buduje wieżę z 9 klocków, naśladuje budowę pociągu z 5 klocków, naśladuje budowę mostu z 3 klocków.
• W sferze rozwoju percepcji wzrokowej:  rozróżnia  4 podstawowe barwy (czerwona,  żółta, zielona, niebieska), nie wszystkie nazywa, potrafi wymienić przedmioty i  osoby znajdujące się na obrazku, odwzorowuje ○  +.
• W sferze rozwoju mowy: powtarza zdanie złożone z 5-7 wyrazów,  powtarza 2-3 sylaby bez znaczenia, powtarza 2-3 liczby, wypowiada się zdaniami złożonymi.

- Wasz 4-latek:

• W sferze rozwoju ruchowego:  używa stale lewej lub prawej ręki, podskakuje na jednej nodze 2-3 razy, układa 8-częściowe puzzle, naśladuje budowę piramidy z 6 klocków.  
• W sferze rozwoju percepcji wzrokowej:  rysuje rozpoznawalną postać człowieka, rozpoznaje kolory i nazywa je, odwzorowuje kwadrat i prostokąt.
• W sferze rozwoju mowy: spełnia polecenia złożone z 2 części, powtarza 4 sylaby bez znaczenia, powtarza jedną sylabę po 30 sekundach, mowa jest zrozumiała, pojawiają się głoski sz,cz,ż,dż   /mogą być wymawiane jako s,c,z,dz./

- Wasz 5-latek:

• W sferze rozwoju ruchowego: potrafi samodzielnie się ubrać, potrafi skakać na jednej nodze 10-12 razy, koloruje starając się nie wychodzić za linie, naśladuje budowę piramidy z 10 klocków,  próbuje samodzielnie zapinać guziki i   wiązać sznurowadła.
• W sferze rozwoju percepcji wzrokowej: rysuje człowieka  ze szczegółami.
• W sferze rozwoju mowy: spełnia 3-częściowe polecenia,  liczy kolejno do 10, powtarza 3-4 sylaby bez znaczenia, powtarza 3-4 liczby,  powtarza sylabę po 45 sekundach, potrafi poprawnie wymówić głoski r,sz,ż,cz,dż, używa poprawnie wszystkich części mowy, mowa jest w pełni zrozumiała, samo poprawia błędy wymowy nowych słów

- wasz 6-latek:

• W sferze rozwoju ruchowego :ma utrwalony schemat ciała (wskazuje bez problemu prawą i lewą rękę),  prawidłowo trzyma kredkę, ołówek itp., lubi rysować, kolorować, majsterkować itp.
• W sferze rozwoju mowy:  lubi opowiadać, używa wielu słów, zwraca na szczegóły opisując ilustrację, prawidłowo wymawia wszystkie głoski.
• W sferze spostrzegania wzrokowego: lubi, korzystając ze wzoru układać układanki, puzzle, klocki, potrafi je ułożyć wg instrukcji, jest zainteresowany szczegółami w otoczeniu, dostrzega elementy różniące przedmioty.

..........................................

Orientacja przestrzenna

Jednym z obszarów z zakresu edukacji matematycznej, jaki poznają dzieci w wieku przedszkolnym, jest orientacja przestrzenna. Jak nauczyć przedszkolaka odróżniać stronę lewą od prawej oraz określać kierunki i ustalać położenie obiektów w stosunku do własnej osoby?

Zagadnienie orientacji w przestrzeni jest obszarem, z którym mamy styczność niemalże każdego dnia. Umiejętności z tego zakresu wykorzystujemy w wielu sytuacjach społecznych: w domu, w pracy, jak również w szkole i w przedszkolu. Orientacja w przestrzeni jest warunkiem dobrego funkcjonowania człowieka w otaczającej rzeczywistości. Jest to także umiejętność wymagana w szkole, na każdej lekcji, nie tylko matematyki. Ważne jest, aby wprowadzać dzieci w świat pojęć związanych z funkcjonowaniem w przestrzeni społecznej już od najmłodszych lat.

Nauka orientacji w przestrzeni obejmuje kilka lat. Można wyodrębnić stadia, które określają kolejność wykonywanych wspólnie z dziećmi ćwiczeń:

• Znajomość schematu własnego ciała.
• Określanie położenia danego przedmiotu w odniesieniu do własnej osoby.
• Określanie położenia danego przedmiotu w stosunku do innej osoby.
• Określanie położenia przedmiotów względem innych obiektów.

Kierunki, jakie powinny poznawać dzieci w odpowiedniej kolejności, to: 

•  pionowy: „nad”, „pod”, „powyżej”, „poniżej”, „na dole”, „w górze”,
• poziomy: 

–    „w przód, „w tył”, „ do przodu”, „do tyłu”
–    „w lewo”, „w prawo”

Orientacja w przestrzeni obejmuje także umiejętność orientowania się na kartce papieru. To np. wskazywanie i nazywanie rogów kartki, rysowanie szlaczków, labiryntów lub innych symboli czy obrazów zgodnie ze wskazówkami nauczyciela bądź innej osoby. Działaniom tym towarzyszy szereg instrukcji oraz konieczność wykazywania się znajomością kierunków przez dzieci. Odbywa się to jednak po przebyciu przez dziecko wcześniejszych etapów rozwijania umiejętności związanych z tym obszarem edukacji matematycznej.

Orientację przestrzenną kształtuje się przez dotyk, gest, ruch ciała i obserwację efektu przemieszczenia. Słowa, a więc nazywanie tego, co się czuje, czyni i widzi, towarzyszą takim doświadczeniom.

Najważniejsza jest w tym zakresie praktyka i samodzielne działanie dziecka, by mogło one w sposób indywidualny doświadczyć wszystkich zjawisk i w ten sposób jak najlepiej zrozumieć złożoność oraz logikę sytuacji dydaktycznych, w których bierze udział. Niezwykle istotna jest także radosna atmosfera, pełna zaufania, współpracy i ogólnej zabawy, która umożliwi dzieciom swobodne i bezstresowe poznawanie kolejnych pojęć i zasad wynikających z doskonalenia kolejnych umiejętności.

Przykłady ćwiczeń do wykorzystania podczas pracy z najmłodszymi w przedszkolu i w domu:

 1. Nazywamy swoje ciało

Wskaż wybraną część swojego ciała i nazwij ją. Dziecko naśladuje Cię i  powtarza za Tobą, np.: „To jest moje ucho”, „To jest mój nos”, „To jest moja noga”. Później Ty naśladujesz swoje dziecko.

2. Dostrzeganie symetrii w schemacie własnego ciała

Oglądaj wspólnie z dzieckiem swój wizerunek w lustrze, pokazuj i nazywaj części ciała, ruszaj poszczególnymi częściami ciała i pokazuj miny w lustrze (dowolne miny lub związane z emocjami np. jestem wesoły, jestem smutny, jestem zły).Dziecko Cię naśladuje. Analizuj z dzieckiem poszczególne części ciała postaci i wskażcie, co występuje w liczbie pojedynczej, a co w liczbie mnogiej. Zwróć uwagę na to m.in., że każdy człowiek ma parę oczu, uszu, jeden nos, usta i czoło, dwie nogi, ręce, łokcie, kolana itp.

3. Głowa, ramiona, kolana, pięty

W celu utrwalenia poznanych części ciała pomocą może okazać się piosenka, którą wykonujcie śpiewając i pokazując razem

Głowa, ramiona, kolana, pięty,
kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
oczy, uszy, usta, nos! 

4. Rysunkowe dyktando

Dyktuj, co dziecko ma narysować.  Określ wszystkie szczegóły dotyczące wyglądu i cech charakterystycznych postaci.Obok postaci niech będą to pojedyncze przedmioty, ale pamiętaj o określeniach „u góry/ na dole kartki”, ‘z prawej/ lewej strony”, „w górnym/ dolnym rogu z prawej/ lewej strony”

Dla wzmocnienia efektu i zarazem utrudnienia dzieciom zadania, osoba rysująca może mieć zamknięte (zawiązane) oczy. Po wykonaniu ćwiczenia następuje zamiana miejsc.

 5.Chodzenie „pod dyktando”

Stój obok dziecka i wydawaj polecenia: „idź dwa kroki w prawo…, teraz trzy kroki do przodu…, dwa kroki do tyłu…, pięć kroków w lewo…”

6. Umieszczanie przedmiotów wg instrukcji

 Zadaniem dziecka jest ułożenie klocków wg Twoich poleceń, np. połóż żółty klocek przed sobą, z prawej strony żółtego klocka połóż zielony klocek. Na zielonym klocku połóż czerwony klocek itd. Lub układanie przedmiotów wokół siebie odpowiednio do poleceń: połóż przed sobą, za sobą, z lewej, z prawej itp.
Powiedz, z której strony leży przedmiot.

  7. Co to jest?

Wybierz z pomieszczenia (obszaru), w którym jesteś z dzieckiem, przedmiot, rzecz, a następnie opisz na głos jego położenie. Zadaniem dziecka jest podążanie za Twoimi wskazówkami  i odgadnięcie, o jakiej rzeczy mówisz, np.:

- na półce z książkami na lewo od elementarza (świnka skarbonka)                                                     

- na  ścianie, pomiędzy szafą a drzwiami. Nad komodą (zegar)

- przy ścianie, na prawo od okna, pod biurkiem (kosz na śmieci)

- pod oknem, nad podłogą, przy ścianie (kaloryfer)

...............................

Czytanie

Wiecie, że czytając dziecku dosłownie zmieniamy jego mózg? :) Czytanie aktywuje część mózgu odpowiadającą za psychiczne zrozumienie obrazów narracji, mające kluczowe znaczenie dla rozwoju zdolności językowych. Ale...czytanie czytaniu nierówne. :) Jak robić to dobrze?
Poniżej kilka wskazówek ⬇️
Pamiętajmy, że dziecko jest tylko dzieckiem, więc dostosujmy zarówno treść, jak i formę do jego możliwości - wybierajmy książeczki, które zawierają dużo ciekawych ilustracji, niekoniecznie dużo tekstu. Jeśli chce leżeć podczas słuchania - pozwólmy mu, jeśli chce siedzieć - to też będzie w porządku. Każde dziecko ma potrzebę ruchu, więc nie zabraniajmy mu tego! Uwierz - jeśli będziesz robił/robiła to dobrze - ono będzie słuchało :) Nie możemy pozwolić na to, by czytanie kojarzyło się dziecku z przykrym obowiązkiem. To ma być frajda! :) Czytając pamiętaj, że Twoim odbiorcą jest dziecko, więc postaraj się wcielać w różne postaci, przez chwilę bądź aktorem, zainteresuj je swoją osobą, przyciągnij jego uwagę! :) Obserwuj dziecko - jeśli samo czytanie tekstu się nie sprawdza to może po prostu porozmawiajcie na temat ilustracji? :) Kombinuj, skróć wersję podaną w książce, opowiedz ją, zadawaj pytania dziecku, wejdź z nim w dyskusję! :) Niech to będzie dwustronna relacja, niech dziecko będzie Twoim partnerem.

To, jaką formę przybierze Wasze czytanie zależy tylko i wyłącznie od Was. Zróbcie to dobrze, a niebawem dziecko samo będzie przynosiło książki i prosiło o przeczytanie :)
Powodzenia!

 

„Słów co nie miara”

https://www.facebook.com/slowconiemiara/photos/a.107727127271630/252453979465610/?type=3&theater

zdjęcie w „książkach”

.....................................................

Plastelina

Plastelina, która pod wpływem ugniatania i ciepła dłoni mięknie i staje się niezwykle plastyczna działa odstresowująco, wyciszająco i daje mnóstwo frajdy. A lepienie z plasteliny to nie tylko jedna z najlepszych aktywności rozwijających małą motorykę, zdolności manualne i sprawność dłoni, ale również świetna zabawa pobudzająca dziecięcą wyobraźnię. Podczas lepienia z plasteliny nasze pociechy uczą się planowania, cierpliwości, łączenia ze sobą poszczególnych elementów oraz współpracy w grupie. Takie zabawy rozwijają kreatywność u dziecka, dodają pewności siebie oraz wiary we własne umiejętności.

Jak lepić zwierzątka krok po kroku? Zobaczcie sami:

https://mojedziecikreatywnie.pl/2015/08/jak-ulepic-zwierzatka-z-plasteliny-krok-po-korku/?fbclid=IwAR1_HsT4NOQ_QzRb2U_ldvSBkmR_5OHgAm3YxfI

........................................................

 

CZEGO DZIECI NAM NIE MÓWIĄ...

 

1. Nie krzycz na mnie. Boję się wtedy Ciebie i myślę, że skoro na mnie krzyczysz to ze mną musi być coś nie tak.

2. Słuchaj mnie. Kiedy opowiadam Ci o tym, co dla mnie ważne, patrz mi w oczy. Czuję wtedy, że ja i moje sprawy są dla Ciebie ważne.

3. Pozwól mi dorastać w moim własnym tempie. Nie zmuszaj mnie do robienia rzeczy, na które jeszcze mam czas. Pamiętaj, że jestem dzieckiem i najlepiej odkrywam świat poprzez zabawę.

4. Uwielbiam, kiedy spędzasz ze mną czas. Jesteś w dobrym humorze, bawisz się ze mną, śmiejemy się i tworzymy piękne wspomnienia, do których jako dorosły będę z przyjemnością wracał.

5. Nie porównuj mnie do rodzeństwa czy rówieśników. Czuję się wtedy gorszy, a tak bardzo potrzebuję Twojej akceptacji.

6. Przytul mnie kiedy jest mi smutno. Pozwól mi płakać. Nie mów mi, że chłopcy nie płaczą, że jestem beksą i że powinienem być w dobrym nastroju. Moje uczucia są prawdziwe. Tak samo jak Twoje.

7. Naucz mnie dbania o swoje potrzeby. Wyśpij się, odpocznij, realizuj swoje zainteresowania, spotykaj się z przyjaciółmi. Pokaż mi, że bycie rodzicem i spędzanie czasu z dzieckiem może być źródłem radości. Naprawdę nie chcę widzieć jak cierpisz i poświęcasz się dla mnie, a później jesteś zdenerwowany i sfrustrowany. Martwię się wtedy, że to przeze mnie.

8. Bądź przy mnie kiedy się boję. Nie wyśmiewaj się z moich dziecięcych lęków. Powiedz mi, że też kiedyś bałeś się ciemności i pozwól mi trzymać latarkę przy poduszce.

9. Kochaj mnie dlatego, że jestem. Nie dlatego, że szybko biegam, recytuję wiersze i jestem „grzeczny”. Kochaj mnie także wtedy kiedy popełniam błędy i potrzebuję Twojego wsparcia. Potrzebuję być pewny, że kochasz mnie także wtedy kiedy coś mi nie wyjdzie.

10. Okazuj miłość swojemu partnerowi/ partnerce. To od Was uczę się rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz zrozumienia czym jest prawdziwa miłość.

11. Pamiętaj, że najprawdopodobniej przejmę Twoje przekonania o mnie samym, o innych ludziach, o życiu. Znajdź czas, aby zastanowić się, czy Twoje przekonania są prawdziwe i czy będą mi służyć. Jeżeli myślisz, że ludzie są źli i wykorzystują innych, w życiu będzie mi trudniej i będę nieufny.

12. Wiem, że kochasz mnie i starasz się dla mnie ze wszystkich sił. Pokaż mi, że gorsze dni i drobne potknięcia są częścią życia. Wyciągnij wnioski, zadbaj o swoje samopoczucie i wybacz sobie. Dzięki temu nauczę się reagować podobnie.

13. Uśmiechaj się do mnie. Twój szczery uśmiech działa na mnie kojąco. Czuję się wtedy bezpieczny i kochany.

źródło: Pracownia Dobrych Relacji Patrycja Juszkat

 

Jak rozwija się chwyt narzędzia pisarskiego u dzieci i na jakim etapie rozwoju grafomotoryki  jest Wasze dziecko? 

Zapraszam do obejrzenia filmiku:

https://www.youtube.com/watchv=m62ZzbjXWkY&fbclid=IwAR32UZzYcxCIIIDk5IvdAlKiSXmAn5kjT9gs8WEB7EAHY3NsgOpgCy-S9pM

 

........................................

 

Percepcja wzrokowa

To zdolność rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych, a także ich rozumienie i interpretowanie zgodnie z posiadanym doświadczeniem.
Tutaj bardzo ważny jest mózg, bo to on wykonuje powyższe działania, oko mu to tylko ułatwia prawidłowym widzeniem.

Dlaczego jest ważna?

Dzięki prawidłowo rozwiniętej percepcji wzrokowej człowiek m.in:

• nie ma trudności z tzw. stałością spostrzegania (np. figur geometrycznych, rozpoznaje je zawsze nawet jeśli są odwrócone)
• sprawnie wykonuje czynności oparte na koordynacji wzrokowo-ruchowej, czyli takie, które wymagają koordynacji ruchu oczu (konkretnie gałek ocznych) i reszty ciała
• nie ma problemu z określeniem położenia przedmiotów w przestrzeni, nie tyle wie jak nazwać położenie, ale np. nie myli liter podobnych do siebie, np. p i d.
• łatwiej naśladuje (uczy się przez naśladowanie innych).

Jak ją ćwiczyć?

Jest mnóstwo bardzo przyjemnych dla dziecka zabaw w tym temacie. Kilka propozycji poniżej. Miłej zabawy

Ludziki z wykałaczek, ale można to też zastąpić patyczkami do lodów.

 

 

Układanie według wzoru na planszy, wersja na mniejszej i większej tabeli.

 

Memory, rozwija pamięć, spostrzegawczość, koncentrację uwagi. Poniżej przykładowe w tematyce wsi.

 

Wyszukiwanie par, ćwiczy także rozróżnianie kolorów.

Tworzenie całości z elementów, według wzoru.

 

Wyszukiwanie różnic na obrazkach.

 

Dopasowywanie według kolorów. Oczywiście najlepiej jeśli to są prawdziwe kredki i kubeczki.

- która kredka pasuje do którego kubeczka?

- jakie mają kolory?

- która kredka jest w identycznym kolorze jak kubeczek

 

Odszukiwanie tego, co nie pasuje do pozostałych, może to być ze względu na wygląd, ale może być też ze względu na zastosowanie.

Odszukiwanie cienia

Układanie wg wzoru, np. wieży z klocków, liter z patyczków lub właśnie talerzy i sztućców.

 

Inne pomysły na ćwiczenia to:

• puzzle zaczynając od kilku elementowych
• układanki, łączenie części (różnią się od puzzli tym, że mają gładkie boki)
• naśladowanie (np. czynności, pantomima)
• tangramy
• mozaiki
• domino
• odwzorowanie w rysowaniu, np. rodzic rysuje X i dziecko też itd do coraz trudniejszych figur/obrazków (oczywiście w ramach możliwości dziecka)
• umiejętność powtórzenia ruchów (sekwencji ruchowych, np. klaśnięcie, podskok, przysiad)
• zabawa w ,,Co zniknęło?”- układamy kilka przedmiotów, zasłaniamy chowając jedno i dziecko mówi czego nie ma
• Gdzie jest piłeczka? – trzy kubeczki, pod jeden wkładamy przedmiot i powoli mieszamy, dziecko mówi gdzie była piłeczka/przedmiot.
• zbiory według koloru lub innego kryterium

...........................................

 

Przebywając w domu z dziećmi mamy okazję wspierać ich rozwój na wielu płaszczyznach. To od naszej kreatywności zależy jak będzie wyglądała codzienna zabawa. Pamiętajmy, że interakcje z dziećmi to ciągłe odkrywanie i poszukiwanie.

 

Grafomotoryka to sprawność manualna rąk przejawiająca się właściwą precyzją ruchów dłoni i palców oraz odpowiednim tempem wykonywanych czynności.

Wymaga ona zdolności naśladowania ruchów, wykonywania ruchów sekwencyjnych i precyzyjnych, percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz sprawności manualnej.

Rozwój grafomotoryki u dziecka trwa kilka lat. Kształtuje się etapami, od prostych do skomplikowanych form. Dziecko w wieku 3 lat zaczyna kreślić według wzoru proste kształty takie jak: koło, szyny, krzyżyk, kwadrat, prostokąt, trójkąt, aż w wieku 6 lat – romb. Najpierw dzieci rysują znaczki po śladzie, potem kreślą wzory i szlaczki, a na końcu wykonują główne zadanie – piszą w liniach litery i cyfry.

Dziś prezentujemy przykłady zabaw manipulacyjnych dla dzieci młodszych (3,4-latki), podczas których nie będziecie używać typowych materiałów plastycznych nie będą Wam potrzebne książki ani kolorowanki.
Ćwiczenia manipulacyjne z dzieckiem można wykonywać wszędzie i zawsze. Nie są wymagane żadne specjalne przedmioty, ani nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Wystarczą materiały, które mamy wszyscy w domu. Manipulacja to ręczne wykonywanie precyzyjnych czynności.  Dziecko w ćwiczeniach manipulacyjnych aktywnie oddziałuje na przedmioty, przekształca je, zmieniając ich pozycję, wygląd, składa, rozkłada, bada ich kształt i budowę,  a co za tym idzie poszerza się jego doświadczenie i pomysłowość w znalezieniu rozwiązania. Ćwiczenia manipulacyjne mają na celu usprawnienie motoryki małej czyli sprawności dłoni i palców.  My jako rodzice mamy najwięcej okazji do rozwijania tych umiejętności u naszych dzieci.

-przypinanie i zdejmowanie spinaczy/klamerek raz jedną raz drugą ręką np. na brzegu kartonu, zeszytu, na sznurkach od huśtawki

-przewracanie kartek w książce na czas

-skręcanie i rozkręcanie długopisów

-przebieranie grochu od fasoli

-wieszanie prania za pomocą spinaczy/klamerek

– pomoc w gotowaniu, pieczeniu

-pomoc w sprzątaniu (zamiatanie, zmywanie, ścieranie)

-wyjmowanie małych elementów z kisielu

-zabawa folią bąbelkową

-wyciskanie pasty do zębów

-wodzenie palcem po liniach wyciętych z papieru

-naśladowanie pisania na klawiaturze od komputera, gry na pianinie,

-przewlekanie sznurowadeł

-szycie w kartonie po śladzie

-robienie kul z kartek – rzucanie nimi do celu

-temperowanie kredek

-mocne zaciskanie dłoni, puszczanie

-ściskanie w dłoni małej piłeczki, gąbki, przedmiotów o różnej fakturze i wielkości

-zabawy palców (chodzenie po stole, tupanie nimi, kłanianie się)

-obrysowywanie na kartce swojej dłoni, swoich zabawek

– stemplowanie (wycinamy różne kształty w ziemniaku)

-lepienie z masy solnej różnych figurek , wałeczków, kulek

-wycinanie

-wydzieranie z papieru

-składanie papieru

-nawlekanie koralików

– wrzucanie monet do skarbonki

-sklejanie

-układanie puzzli

-konstruowanie z klocków, z rolek po papierze toaletowym, zapałek, drucików, patyczków

-zszywanie

-zapinanie guzików

– kalkowanie rysunków

-wciskanie przedmiotów w otworki

-chowanie w dłoniach różnych przedmiotów

-zdobienie pudełek, butelek, rolek

-wybieranie koralików/guzików/klocków danego koloru

-wyszukiwanie w tekście takich samych liter

 

BAWIMY SIĘ Z DZIEĆMI Cz. III

Zabawa na ziemi zostaje

Cel: wzmacnianie zabawy naśladowczej, wzmacnianie umiejętności zabawy naprzemiennej, stosowania się do reguł, kształtowanie znajomości własnego ciała.

Inspiracja do zabawy:

https://www.youtube.com/watch?v=S5TFdKc6TB4

Instrukcja: W tej zabawie można wykorzystać ulubioną piosenkę dziecka, w wersji pierwszej prostej: kiedy muzyka gra tańczymy z dzieckiem, kiedy wyłączamy muzykę -dziecko zamraża się i pozostaje nieruchome, aż do włączenia melodii. W wersji trudniejszej: gdy gra muzyka tańczymy z dzieckiem, kiedy zatrzymujemy muzykę, zatrzymujemy się i prosimy dziecko np. ręce na uszy/głowę/kolana/ brzuszek. 

Kształty

Cel: Utrwalanie kształtów, usprawnianie zdolności manualnych poprzez wycinanie kształtów, kolorowanie, sznurowanie.

Czas aktywności: Dowolny.

Potrzebne: drukarka, kartki, nożyczki, dziurkacz, sznurek czy sznurówkę, kształty ze strony:

https://www.firstpalette.com/printable/shapes-basic.html

Instrukcja:  Kolorujemy kształty. Wycinamy. Następnie dziurkaczem robimy dziurki wokół konturu. Wypowiadamy nazwę jednego z kształtów, a dziecko nawleka sznurek na odpowiedni kształt.

W wersji dla dzieci młodszych:

Możemy wcześniej wyciąć dla dzieci kształty oraz zrobić dziurki, dziecko próbuje nawlec sznurki na dowolny kształt. Nazywamy z dzieckiem poszczególne kształty, by je utrwalić. Dostosowujemy zadanie do indywidualnych możliwości dziecka.   

Zabawy dostępne na stronie:

https://sztukachytra.pl/zabawy-w-domu/

.....................................................

 

BAWIMY SIĘ Z DZIEĆMI Cz. II

Zabawa muzyczna

Cel: Uwrażliwienie zmysłów, poprawa percepcji słuchowej.

Czas aktywności: nie więcej niż 15 minut.

Potrzebne: komputer, przeglądarka Chrome.

https://musiclab.chromeexperiments.com/

Strona internetowa umożliwia eksperymentowanie z dźwiękami, tworzenie rysunków dźwiękowych. Szczególnie zachęcam do zabawy z potworkami rytmami, co zwiększy wiedzę dziecka na temat różnych instrumentów oraz wydawanych przez nie dźwięków, usprawni percepcję słuchową. Zabawy z rytmami i dźwiękami służą również kształtowaniu w przyszłości zdolności matematycznych, gdyż uczą dostrzegania sekwencji.

Potworki

Cel: Utrwalanie schematu ciała, orientacji ciała, kierunków, usprawnianie zdolności manualnych poprzez wycinanie kształtów, oswajanie dziecka z innością, oswajanie lęków (rozmowa kierowana na temat lęków nocnych, potworów i stworów, nazywanie stworzonych potworków i nadawanie im sympatycznych cech).

Czas aktywności: Dowolny.

Potrzebne: drukarka, kartki, klej, nożyczki, kształty ze strony: https://www.itsybitsyfun.com/wp-content/uploads/2017/05/monster-watermark-4.pdf

Instrukcja: Pozwalamy dziecku wyciąć różne części ciała potworków i tworzymy własne według uznania poprzez klejenie na kartce papieru. Warto, aby rodzice przyłączyli się do zabawy. Następnie możemy nadać potworkom różne imiona, zapytać gdzie mieszkają, nadać im sympatyczne cechy charakteru. Następnie możemy pobawić się z dzieckiem:

• Pokaż lewą nogę/ rękę/oko Twojego potworka,
• Pokaż prawą  nogę/ rękę/oko Twojego potworka.

Możemy również wykorzystać potworki do zabawy wyobrażeniowej: „Jak potworki radzą sobie w różnych sytuacjach” np. jak można rozwiązać konflikt, jak sobie radzą, gdy są chore.

 

Zabawa muzyczna

Cel: Uwrażliwienie zmysłów, poprawa percepcji słuchowej.

Czas aktywności: nie więcej niż 15 minut.

Potrzebne: komputer, przeglądarka Chrome.

https://musiclab.chromeexperiments.com/

Strona internetowa umożliwia eksperymentowanie z dźwiękami, tworzenie rysunków dźwiękowych. Szczególnie zachęcam do zabawy z potworkami rytmami, co zwiększy wiedzę dziecka na temat różnych instrumentów oraz wydawanych przez nie dźwięków, usprawni percepcję słuchową. Zabawy z rytmami i dźwiękami służą również kształtowaniu w przyszłości zdolności matematycznych, gdyż uczą dostrzegania sekwencji.

Potworki

Cel: Utrwalanie schematu ciała, orientacji ciała, kierunków, usprawnianie zdolności manualnych poprzez wycinanie kształtów, oswajanie dziecka z innością, oswajanie lęków (rozmowa kierowana na temat lęków nocnych, potworów i stworów, nazywanie stworzonych potworków i nadawanie im sympatycznych cech).

Czas aktywności: Dowolny.

Potrzebne: drukarka, kartki, klej, nożyczki, kształty ze strony: https://www.itsybitsyfun.com/wp-content/uploads/2017/05/monster-watermark-4.pdf

Instrukcja: Pozwalamy dziecku wyciąć różne części ciała potworków i tworzymy własne według uznania poprzez klejenie na kartce papieru. Warto, aby rodzice przyłączyli się do zabawy. Następnie możemy nadać potworkom różne imiona, zapytać gdzie mieszkają, nadać im sympatyczne cechy charakteru. Następnie możemy pobawić się z dzieckiem:

• Pokaż lewą nogę/ rękę/oko Twojego potworka,
• Pokaż prawą  nogę/ rękę/oko Twojego potworka.

Możemy również wykorzystać potworki do zabawy wyobrażeniowej: „Jak potworki radzą sobie w różnych sytuacjach” np. jak można rozwiązać konflikt, jak sobie radzą, gdy są chore.

..............................................

 

BAWIMY SIĘ Z DZIEĆMI Cz. I

 

Cel: Uwrażliwianie zmysłów (doświadczanie różnic temperatury), budowanie relacji, zaufania, wzmacnianie koncentracji uwagi, relaksacja.

Z książki: Vogel, M. (2004). Czy czujesz lekki powiew wiatru? Opowiadania i zabawy, które podobają się dzieciom i uwrażliwiają ich zmysły. Kielce: Jedność dla dzieci.

Materiały: łyżka, szklanka wody albo termofor, kostki lodu, wilgotny ręcznik do kąpieli, butelka z gorącą wodą zawinięta w ręcznik.

Technika ta należy do ćwiczeń uważności, których celem jest znajomość własnego ciała, aby dziecko uczyło się właściwej wrażliwości zmysłów, co pozwoli mu również rozpoznawać pobudzenie pochodzące z odczuwanych emocji, relaksacja, co umożliwia uspokojenie się oraz koncentracji uwagi na bodźcach pochodzących z różnych zmysłów.

Przygotowanie: Rozłożenie koca na podłodze.

Ćwiczenie: Dziecko leży na podłodze, zamyka oczy, a rodzic ilustruje opowiadanie przez użycie kontrastu ciepło-zimno. W zabawie może nastąpić zmiana, dziecko wykorzystuje różne materiały, rodzic zamyka oczy i rozpoznaje ciepło/zimno. Należy bezwzględnie dostosować temperaturę do indywidualnej tolerancji dziecka z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa!

Opowieść:

Mały piesek Reksio leży na trawie, wygrzewa się w słońcu i marzy. Reksio bardzo dobrze się czuje, jest mu przytulnie i ciepło. Ach jakie jest to przyjemne.

(Przedramię dziecka należy ostrożnie pocierać dłońmi, aby dziecko czuło ciepło, względnie przyłożyć butelkę z ciepłą wodą zawiniętą w ręcznik. Uwaga: woda nie może być za gorąca!).

Aż tu nagle powiał chłodny wierszyk i rozczochrał sierść Reksia.

(Dmuchnąć zimnym powietrzem na przedramię dziecka).

Reksio otworzył oczy, gdyż zimny wietrzyk go przebudził. Słońce ukryło się za chmurkami, które skradły miłe i przytulne ciepełko.

A teraz na złość zaczęło jeszcze padać. Zimne krople deszczu spadają na futerko Reksia.

(Naciskać delikatnie w krótkich odstępach czasu chłodną łyżeczką przedramię dziecka).

Po ustaniu deszczu Reksio biega sobie po ogrodzie, żeby się rozgrzać. Ależ to wyczerpujące!

(Znów pocierać przedramię do rozgrzania lub też przyłożyć ciepłą butelkę)

Chmury odpłynęły i słoneczko znowu zaczęło świecić, rozgrzewając futerko Reksia. Zrobiło mu się nawet za ciepło. Zatęsknił za małą ochłodą i wielkim susem wskoczył do ogrodowego stawu, aż woda prysnęła na wszystkie strony. Złote rybki odpłynęły przestraszone. W pewnej chwili Reksio zaczął jednak skomleć. Brrr! Jaka ta woda jest zimna!

(Do przedramienia przyłożyć szklankę z wodą i poruszać nią z góry na dół, lub wykorzystać termofor czy butelkę z zimną wodą, nawilżony ręczniczek, czy kostkę lodu, pocierając przedramię. Uwaga: należy dostosować poziom temperatury do indywidualnej tolerancji dziecka! Nie przymuszamy).

Reksio wyskoczył szybko z zimnej wody i mocno się otrzepał. Następnie pobiegł do domu i wskoczył do swojego przytulnego koszyczka, stojącego obok kaloryfera. W tym cieple jego futerko szybko się wysuszyło i jest mu znów cieplutko. Ciepło otacza go jak kocyk, a oczy zamykają się same. Śpij dobrze Reksiu.

(Pocierać przedramię dziecka, aż się ogrzeję. Przykryć dziecko kocykiem i przytulić).

...........................................................

 

Serdecznie zapraszamy na spotkanie z psychologiem  Anną Hryniewicz pt. „Stresu nie da się zdezynfekować”, jakże ważne zagadnienie w okresie pandemii. Pani psycholog w przystępnej formie przedstawia czym jest:
- Rodzina to źródło − o tym, jakie znaczenie ma jakość relacji dziecka i jego najbliższych dla życia młodego człowieka w przyszłości.
- Mózg i jego wymagania na różnych etapach rozwoju − o tym, jak rodzice mogą wspierać ten rozwój i że trawa, którą się ciągnie do góry, nie rośnie szybciej.
- Bezpieczeństwo jako podstawowa potrzeba mózgu − o tym, dlaczego wymogi epidemiczne to nie wakacje i jak odpowiedzieć na oczekiwania dzieci.
- Zrozumieć dziecko − o tym, jak ważna jest intuicja i czułość najbliższych, świadomość priorytetów i jak „jeść słonia po kawałku”.

https://www.nowaera.pl/nauka-zdalna/edukacja-na-czasie-nauka-i-relacje/stresu-nie-da-sie-zdezynfekowac

............................................

„Jak pomóc dziecku przetrwać czas izolacji”

Drodzy Rodzice!

Od kilku tygodni znajdujemy się wszyscy w nowej dla nas sytuacji. Większość z nas pozostaje w domach, które zamieniły się w zakłady pracy, szkoły, przedszkola. Pozostajemy w izolacji od rodziny, znajomych, przyjaciół, grupy rówieśniczej. Każdy z nas inaczej przeżywa sytuację, w której jesteśmy, czujemy lęk, strach. Warto pamiętać, że te emocje są potrzebne, ostrzegają nas przed niebezpieczeństwem i pomagają nam zachować czujność (np. przestrzeganie higieny, pozostawanie w domu). Pamiętajmy, że często sami pracujemy na to, aby poziom lęku i frustracji nas przerósł. Tak więc nie róbmy z koronawirusa głównego tematu rozmów, nie śledźmy serwisów informacyjnych, social mediów, a przede wszystkim nie wierzmy w informacje, przy których nie ma podanego źródła, nie słuchajmy plotek. Co zmniejsza poczucie lęku? Przyjemne tematy rozmów, ograniczenie oglądania serwisów informacyjnych do 2 razy dziennie, łączenie się przez komunikatory, wideorozmowy, dbanie o relaks. Czas pandemii zespala nas z telefonami i komputerami, dlatego warto zadbać o czas i przestrzeń bez ich używania. Sytuacja kryzysowa, w której się znajdujemy, ma swój potencjałw budowaniu relacji, przybliża nas do pokonywania trudności, stawania się bardziej dojrzałymi ludźmi. Pamiętajmy, że obecny czas dotyka nie tylko nas, ale i nasze dzieci. Ich zadanie rozwojowe to bycie z rówieśnikami, wspólne poznawanie świata i wspólne realizowanie pasji. Tymczasem pozostają zamknięci w domu z nami, z rodzicami. Dodatkowo są zasypywane informacjami, które ich bezpośrednio nie dotyczą, z którymi nie zawsze sobie radzą. Sytuacja, w której się znajdujemy daje nam szansę na zmianę relacji, jesteśmy, istniejemy dla drugiej osoby. Jeśli chcemy pomóc naszym dzieciom przetrwać ten trudny okres, pamiętajmy, że to najpierw my musimy zadbać o siebie, o nasz relaks, komfort, o dobre funkcjonowanie psychiczne. Jeśli sami czujemy, że nie radzimy sobie z tą sytuacją, jeśli jesteśmy przygnębieni, to musimy najpierw poszukać wsparcia dla nas samych. Miejmy kogoś, z kim możemy porozmawiać, podzielić się z naszymi obawami. Dzieci łakną naszej obecności, obecności rodziców. To my rodzice jesteśmy dla nich wzorem do naśladowania , jesteśmy teraz jedynymi osobami, z którymi dzieci przebywają. To od nas zależy, czy i w jakim stopniu będą przeżywały negatywne emocje- strach, lęk, złość, frustracje. Nie trzeba wymyślać stu sposobów na spędzanie czasu, najważniejsza jest nasza obecność, uśmiech rozmowa. Zadbajmy o dobrą komunikację w naszych domach i dobrą organizację czasu. Słuchajmy i szanujmy się nawzajem, znajdźmy czas, by po prostu być obok dziecka, słuchajmy bez oceniania, cieszmy się naszym wspólnym towarzystwem. W sytuacjach konfliktowych wspólnie postarajmy się znaleźć rozwiązanie korzystne dla obu stron. Budujmy wciąż w naszych dzieciach wiarę we własne siły i możliwości, dbajmy o ich  otwartość i elastyczność myślenia, umiejętność wyrażania emocji, umiejętność szukania pomocy i proszenia o nią. Teraz to Rodzice stają się nauczycielami, wychowawcami, grupą rówieśniczą. Starajmy się zawsze znaleźć dobre strony obecnej sytuacji, teraz mamy okazję nadrobić wszystkie zaległości. Usiądźmy razem z dzieckiem i narysujmy obrazek, przedstawiający, gdzie wyjedziecie , albo jak spędzicie czas, kiedy wszystko wróci do normy. Jeśli powiesimy obrazek na ścianie, w  miejscu widocznym, będzie rodzajem motywacji, ważnym sygnałem, że ta sytuacja jest przejściowa i kiedyś się skończy. Co jakiś czas możemy doczepiać kolejne obrazki (co chcemy zrobić, z kim się spotkać, kogo odwiedzić itp.) . Po kilku dniach to nie będzie już tylko miły obrazek, ale solidne wzmocnienie poczucie własnej wartości i wiary w siebie. Uczmy się razem, czytajmy scenariusze zamieszczane codziennie na stronie internetowej przedszkola. Nauczymy w ten sposób dzieci, że każdy ma swoje obowiązki, z których należy się wywiązywać. To także ich wsparcie w sytuacji odizolowania od dzieci i dorosłych. Po drugiej stronie jest ich ukochana pani, która czeka równie gorąco na powrót do przedszkola, która myśli i martwi się o swoich podopiecznych. Są również koledzy i koleżanki z grupy, którzy dokładnie bawią się w to, co pani napisała i robią dokładnie te same prace plastyczne. Oni też marzą, żeby wrócić do naszego ukochanego przedszkola. Doceniajmy siebie i nasze dzieci. I pamiętajmy - wszystko będzie dobrze.

Pedagog mgr Małgorzata Kasiak , psycholog mgr Aneta Gierot - Kamińska